Bijna alle theorieën die ik lees over de moeilijkheden in de pubertijd zijn ten onrechte gericht op bijvoorbeeld lichamelijke veranderingen of de ontwakende seksualiteit of de strijd tussen kind en volwassen worden....enzovoort.
Maar deze periode is hoofdzakelijk zo moeilijk voor kinderen en ouders omdat de jong volwassene zo onafhankelijk wordt van zijn ouders dat hij nu niet meer door beloning, straf of grenzeloosheid onder de duim kan worden gehouden. En omdat de meeste ouders zich hierop verlaten, reageert het opgroeiende kind met zich onafhankelijk en opstandig te gedragen. Ouders gaan er vanuit dat opstandigheid en vijandigheid horen bij deze fase, dat klopt niet. Het is meer dat het opgroeiende kind veel beter in staat is om zich te verzetten en opstandig te zijn. De jongvolwassene kan zich zo opstandig gedragen omdat hij genoeg kracht en middelen verworven heeft om zijn behoeften zelf te bevredigen en omdat hij zelf genoeg macht heeft, zodat hij niet langer bang hoeft te zijn voor die van zijn ouders.
Opgroeiende jongeren rebelleren vaak dan ook niet tegen hun ouders, ze rebelleren tegen hun macht. Het kind zou maar weinig hebben om tegen in opstand te komen als het opgroeit, als ouders zich minder zouden verlaten op hun macht.
Het gebruik van macht om het gedrag van kinderen te veranderen houdt dus deze ernstige beperking in: de macht van de ouders wordt onvermijdelijk minder en dat gebeurt eerder dan we denken.
Super Natuurlijk Op - Voeden is tegen elke vorm van macht of straffen.
Comments